این یعنی خواه‌ناخواه، زمینه برای شکل‌گیری و ورود گروه‌های شبه‌دینی به جامعه ما باز است که آن‌ها هم به‌اصطلاح، از این نمد برای خودشان کلاهی ببافند. بر این اساس می‌توان گفت، ورود و نفوذ جریان‌هایی مانند اٌشو، عرفان سرخپوستی، شیطان‌پرستی یا فرقه‌هایی که ادعای مهدویت و موعودگرایی و مواردی از این دست دارند، ریشه در همین بسترها و زمینه‌ها دارد. مردم کشور ما همواره عاشق و به‌اصطلاح "منتظر" بوده‌اند، لذا این فرقه‌ها به راحتی توانسته‌اند از این روحیه مردم شیعه سوءاستفاده کرده و با دست گذاشتن بر اعتقادات مردم، راهی برای نفوذ خود بیابند.

 از طرفی، متأسفانه کم‌کاری و اهمال دستگاه‌های ذیربط در این زمینه باعث شده تا برخی ابزارهای مستهجن و مواضع و روش‌هایی که این جریان‌ها داشته‌اند، تقویت شود و به راحتی بتوانند در بطن جامعه نفوذ کرده و جایگاهی برای خود ایجاد کنند. 
ما به ظاهر جامعه می‌نگریم و احساس می‌کنیم جامعه، آرام است اما وقتی پرده‌ها را کنار زده و لایه‌های پنهان و به‌اصطلاح زیر پوست جامعه را آشکار می‌کنیم، می‌بینیم وقایع بسیاری در حال جریان است‌. فرقه‌ها از همین بی‌خبری ما بهره‌برداری و در این مراکز نفوذ کرده‌اند. اساساً ذات فرقه‌ها یک ذات "شکاف‌زی" است یعنی ذاتاً‌ در جاهایی رشد و نفوذ می‌‌کنند که ما در آن‌ها حضور نداریم و متوجه‌شان نیستیم.
 به عبارت دقیق‌تر، هر نقطه‌ای از جامعه که در آن یک شکاف اجتماعی، فرهنگی، دینی یا اقتصادی وجود داشته باشد، به‌راحتی مورد حمله فرقه‌ها واقع شده و در این خلل و فرج‌ها، جایی پیدا کرده و خود را تحمیل می‌کنند. این‌ها ابزارها و روش‌هایی هستند که یا فرقه‌ها عمداً خودشان در راستای اهداف خویش تولید می‌کنند یا اینکه ما به طور ناخواسته با بی‌خبری، عدم حضور، کم‌کاری‌ها و بی‌توجهی خود در اختیار آن‌ها قرار می‌دهیم.»   

منبع: روشنا